Baśniowe Ruiny Olsztyńskie

     Sierpień 2009r. Postanowiliśmy skorzystać z pięknej słonecznej pogody i  zobaczyć ruiny Olsztyńskiego zamku. Pojechaliśmy przez Złoty Potok i najpierw zatrzymaliśmy się około 1,5 km. od  Ostrężnika. Tutaj poszliśmy zobaczyć grupę wapiennych skał, porośniętych zaroślami, zwanych Diabelskimi Mostami.

 

  

     Z miejscem tym wiąże się kilka legend. Jedna z nich mówi, że diabeł wypatrując Twardowskiego na Księżycu, wpadł między skały i  zaklinował się.Później chcąc uniknąć podobnej wpadki wyczarował na szczycie skał most. Inna opowieść mówi,że w tym miejscu kiedyś stał zamek. Władał nim potężny rycerz. Przy pomocy diabłów gromadził w podziemiach niezliczone bogactwa. Demony jednak obmyśliły podstęp. Rycerz nie mógł przespać rannego piania kogutów. Pewnego dnia rycerz ,po nocnej hulance, zdrzemnął się i przespał ranne pianie kogutów. Diabły za to zburzyły zamek a rycerza i jego żonę zamieniły w skalne głazy.

     Obejrzawszy Diabelskie Mosty skierowaliśmy się do Źródła Zygmunta i Elżbiety. Dają one początek rzece Wiercica. Źródła są oddalone od siebie o kilkadziesiąt metrów. Nazwę nadał im polski poeta Zygmunt Krasiński,wzorując się imionami swoich dzieci.

 

 Tutejsze tereny są bardzo piękne i pełno o nich baśni.Trochę głębiej w lesie znajduje się skalny ostaniec będący bramą do lasów złotopotockich-Brama Twardowskiego. Legenda mówi, że czarnoksiężnik Twardowski dosiadł koguta, odbił się od skały i  poszybował na księżyc. W ten sposób wybił w wapieniu dziurę.

 

 

    Pożegnaliśmy skałki i udaliśmy się do ruin zamku Olsztyńskiego. Będąc już kilka kilometrów od niego ujrzeliśmy wapienne wzgórze z malowniczymi ruinami.

     Pierwsze wzmianki o tutejszej warowni pochodzą z roku 1349. W tym okresie król Kazimierz Wielki przebudował drewniany gród i na jego miejscu powstała murowana twierdza. Po czasach swojej świetności (a zwłaszcza od roku 1655, gdy został zdobyty i zniszczony przez Szwedów)zamek popadał w ruinę. Do dnia dzisiejszego zachowała się wieża, dziedziniec i fragmenty zabudowań opasanych resztkami murów obronnych.

 

  O ruinach krąży wiele legend. Według jednej z nich twierdza posiadała tajemnicze podziemne przejścia. Koło głównego wejścia były piękne podziemne komnaty. Jeden z lochów miał długość kilkunastu kilometrów i łączył zamek z klasztorem na Jasnej Górze. W połowie XIX wieku przejście zostało częściowo zasypane od strony Częstochowy.